Terugblik op de 1e online uitwisseling over betekenisvolle participatie van dak- en thuisloze jongeren De afgelopen tijd had ik gesprekken met mensen van meer dan twintig centrumgemeenten over betekenisvolle participatie van dak- en thuisloze jongeren bij hun lokale en/of regionale aanpak. En ik merkte dat er behoorlijk wat overeenkomsten tussen al die gesprekken waren.
Ik zag veel bereidheid om stappen te zetten, maar ook dat het best een zoektocht is. En toen ik over die rode draden nadacht, leek het mij opeens een heel goed idee om al die professionals die bezig zijn met dezelfde vraagstukken samen te laten komen. Want hoe mooi zou het zijn om samen naar antwoorden op zoek te gaan? Precies: heel mooi!
Daarom organiseerden we vorige week de eerste online uitwisseling over betekenisvolle participatie van dak- en thuisloze jongeren. Met beleidsadviseurs van de gemeenten Enschede, Tilburg, Eindhoven, Nijmegen en een actieonderzoeker van de HAN! Samen deelden we onze kennis en ervaring rondom het vinden en binden van dak- en thuisloze mensen.
Het was een prachtig gesprek met veel mooie inzichten. Een paar hoogtepunten.
Hoe goed staan we eigenlijk open voor signalen uit het werkveld en van mensen zelf? “We moeten niet alleen zelf naar buiten om dakloze mensen te vinden. We moeten ook zorgen dat zij ons kunnen vinden.”
Mooi als je al een team van mensen hebt die je regelmatig spreekt. Maar het is wel “next level” als je ervoor zorgt dat het heel gemakkelijk is om je ervaringen met de gemeente of een uitvoerende organisatie te delen. Want dan worden je beleid en werkprocessen veel sneller bijgeschaafd.
Hoe zorg je voor een juiste mindset bij collega’s?
“We hebben een jongerenteam dat ik heel belangrijk vind. Maar het zit nog niet in mijn systeem om hen regelmatig te benaderen. En bij mijn collega’s zie ik dat ze zich nauwelijks bewust zijn van het bestaan van dit jongerenteam. Daar moeten we echt iets aan doen.” We keken niet alleen naar communicatie met ervaringskenners die al betrokken zijn, maar ook bij de mindset van directe collega’s. Daar zijn wij het vanuit Jimmy’s helemaal mee eens. Wij werken daarom in onze trajecten niet alleen samen met jongeren, maar kijken ook hoe we de randvoorwaarden voor participatie beter op orde kunnen krijgen. En communicatie hoort daar zeker bij! Tijdens de sessie deelden we ideeën voor ludieke acties. Maar deelden we ook heel simpele tricks: noem het met regelmaat bij het wekelijks teamoverleg of deel meer op het intranet.
Wat vraagt het van professionals om samen te werken met ervaringskenners?
Alle aanwezigen voelen de waarde van ervaringskenners. Maar: ‘Soms is met hen samenwerken ook echt irritant. Ik moet me soms meer aanpassen dan me lief is. Dus ik leer er zelf ook heel veel van.’ En: ‘Je moet beseffen dat jij niet het belangrijkste bent. We zijn als professionals zo geneigd het woord te nemen; je moet echt actief ruimte maken voor de ander.’ Hierdoor kwam het gesprek ook op verschillende vormen van participatie. Niet alles hoeft in sessies die passen binnen de structuren die je als professional gewend bent. Actieonderzoek, creatieve projecten en echt buiten input ophalen op manieren die aansluiten bij de mensen waar je nieuwsgierig naar bent zorgen ook al voor meer ruimte voor participatie.
Dit smaakt naar meer!
We hadden anderhalf uur, maar dat was veel te kort. Het experiment smaakt dus naar meer. Een paar suggesties waar we het dan over kunnen hebben:
Het waarderen en belonen van mensen met ervaring
Ondersteuning bieden en organiseren; wat is nodig en hoe regel je dat?
Maar we zijn al zo druk! Hoe maken we participatie behapbaar?
Diversiteit: we willen niet alleen mensen met opvangervaring bereiken, maar die zijn wel het makkelijkst te benaderen. Hoe zorg je voor diverse input en talenten?
Waar moet een volgende sessie wat jou betreft over gaan? Laat je je ideeën en wensen achter in de comments op Linkedin.
